Wzgórza morenowe w okolicach Koszalina wiosna 2014.

Wzgórza morenowe cóż to takiego? jak zwykle trochę informacji z Wikipedii:

Młodsze moreny czołowe

Moreny czołowe w Polsce stanowią podłużne albo łukowate wały lub łańcuchy wzgórz o wysokości względnej 20-50 i więcej metrów. Długość ich w Polsce wynosi od kilkuset metrów do kilkudziesięciu kilometrów. Stromość zboczy pagórków ich jest zwykle z jednej strony większa (od strony dawnego czoła lodowca), niż z drugiej.

Rzeźba młodych moren czołowych jest niezwykle urozmaicona, a zbocza ich są nieregularne, z mnóstwem drobniejszych pagórków, zaklęśnięć i kotlinek. Piaszczysto-kamienisty grunt i stromość zboczy są powodem, że na wałach morenowych przeważnie rośnie las.

Za wałem morenowym występuje często strefa pagórkowata czołowo-morenowa, nie jest to jednak regułą. Częściej za wałem rozciąga się nieckowate obniżenie (zagłębienie końcowe), bądź zajęte dziś przez jezioro, bądź też podmokłe. Niekiedy kilka wałów biegnie równolegle obok siebie. Wał moreny czołowej bywa też czasem przecięty rynną jeziorną lub ozem. Przed wałem rozpościera się zwykle sandr.

Moreny czołowe spotyka się w wielu miejscach w Polsce środkowej i północnej (Pomorze, Ziemia lubuska, Wielkopolska, Kujawy, Warmia, Mazury, Suwalszczyzna). Niekiedy poszczególne wały morenowe układają się w długie pasma, ciągnące się z mniejszymi lub większymi przerwami przez cały kraj od zachodu ku wschodowi. Takie ciągi moren czołowych wyznaczają zasięgi poszczególnych zlodowaceń lub ich stadiałów. Pomiędzy głównymi ciągami morenowymi występują też krótsze i zwykle niższe wały morenowe, związane z okresami postoju lodowca w czasie jego cofania się.

Fotki wykonane były w miesiącach luty- kwiecień 2014 (zamieszczone niechronologicznie).